تعاریف زیادی برای مالکیّت در متون فقهی و غیر فقهی آمدهاست که با توجه به آنها میتوان چنین گفت:مالکیت رابطه ای است که بین شخص و چیز مادی تصور شده و قانون آن را معتبر شناخته و به مالک حق می دهد که انتفاعات ممکنه را از آن ببرد و کسی نتواند از او جلوگیری کند. در فقه اسلامی در رابطه با مالکیت میخوانیم: «مالکیت رابطهای است اعتباری بین مال از یک طرف و بین شخص (حقیقی یا حقوقی) از طرف دیگر که بر اساس آن مالک میتواند هر تصرف معقولی را که مایل باشد در آن انجام دهد». سید محمد کاظم یزدی در تعریف مالکیت میگوید: «حقیقت مالکیت فقط یک اعتبار عقلایی است. عقلا چیزی را که در دست کسی قرار دارد (و متعلق به اوست) علقهای بین او و چیزی که در اختیار وی میباشد اعتبار میکنند که این رابطه، منشأ تسلط وی بر آن چیز میباشد یا اینکه آنچه را که اعتبار میکنند عبارت است از همان تسلط». در کتاب البیع نیز آمدهاست: «مالکیّت، اعتباری عقلا ...
ترحمی
چهارشنبه 16 مهر 1399 ساعت 22:18