412-سمینار ارشد با موضوع کامپوزیت 40 صفحه -فارسی به رغم خواص مکانیکی ویژه، مقاومت اندک به دماهای بالا و مقاومت به فرسایش کم کامپوزیت های زمینه پلیمری از عمده عوامل محدود کننده ی کاربرد این مواد اند[ 1,2 ]. روشهای پاشش حرارتی از جمله روش های موثر و بعضا اقتصادی برای کاهش تخریب سطحی بسیاری از قطعات اند[3]. در روش های پاشش حرارتی، لایه ای بر سطح زیرلایه تشکیل می شود که نتیجه ی برخورد ذرات ذوب یا نیمه ذوب شده ای است که توسط منبع حرارتی گرم شده و به کمک یک جریان گاز به سمت سطح زیرلایه شتاب داده شده اند. پوشش های ایجاد شده با روش پاشش حرارتی عمدتا از جنس سرامیک اند که برای بهبود مقاومت به سایش، خوردگی، اکسیداسیون و گرما بر سطح قطعات پاشیده می شوند [ 3-6 ].ثابت شده است که پوشش فلز [7] و سرمت [8] می توانند به افزایش مقاومت به فرسایش و دمای کاری قطعات از جنس کامپوزیت های پلی ایمیدی منجر شوند [9]. بیشتر کارهای انجام شده به ایجاد لایه های سخت و مقاوم به فرسایش بر سطح کامپوزیت های پلیمری با دمای کاری بیشتر از 100 درجه سانتی گراد از قبیل پلی ایمید پرداخته اند. بعنوان مثالدر یک تحقیق به ...