جوشکاری (به انگلیسی: Welding ) یکی از روشهای تولید میباشد. هدف آن اتصال دائمی مواد مهندسی (فلز، سرامیک، پلیمر، کامپوزیت) بهیکدیگر است؛ بهگونهای که خواص اتصال برابر با خواص مادهٔ پایه باشد. جوشکاری همچنین یکی از فرایندهای اتصال دائمی قطعات (فلزی یا غیرفلزی)، به روش ذوبی یا غیر ذوبی، با به کارگیری یا بدون بکارگیری فشار، با استفاده یا بدون استفاده از ماده پرکننده میباشد. فرایندهای جوشکاری به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: فرایندهای جوشکاری ذوبی و فرایندهای جوشکاری غیر ذوبی. پیشینه موسیان در ۱۸۸۱ قوس کربنی را برای ذوب فلزات مورد استفاده قرار داد. اسلاویانوف الکترودهای قابل مصرف را در جوشکاری بهکار گرفت. ژول در ۱۸۵۶ بهفکر جوشکاری مقاومتی افتاد. لوشاتلیه در ۱۸۹۵ لولهٔ اکسیاستیلن را کشف و معرفی کرد. الیهو تامسون از جوشکاری مقاومتی در سال ۱۸۷۶ استفاده کرد. در جریان جنگهای جهانی اول و دوم، جوشکاری پیشرفت ...