تحلیل حالات و اثرات شکست (FMEA) یکی از نخستین تکنیکهای سیستماتیک تحلیل شکست است که ابتدا در اواخر دهه 1940 ابداع شد تا مسائلی که ممکن است در اثر علکرد اشتباه سیستمهای نظامی ایجاد شوند را مطالعه نماید. این تکنیک معمولاً نخستین مرحله در یک مطالعه سیستمیک پایایی است و در واقع در ابتدا نیز توسط مهدسان پایایی ابداع شد. تکنیک FMEA شامل بررسی تمامی اجزاء، ساختارها و زیرسیستمها برای شناسایی حالات شکست و اثرات علت معلولی آنها است. FMEA اساساً یک تحلیل کیفی است و اغلب به یکی از سه حالت زیر اجرا می شود: عملکردی طراحی فرایندی اگر در این تکنیک از تحلیل بحران نیز استفاده شود در اینصورت FMECA نامیده می شود. تکنیک FMEA بخشی اساسی در مهندسی پایایی، مهندسی ایمنی و مهندسی کیفیت است. مهندسی کیفیت اختصاصاً با FMEA فرایندی همراه است. یک FMEA موفقیت آمیز به مدیران پروژه کمک میکند تا شکستهای بالقوه را بر اساس تجربه حاصل از محصولات و فرایندهای مشابه و یا بر اساس قواعد مرسوم فیزیکی یا منطق شکست، شناسایی نمایند. تکنیک FMEA به شکل گست ...