مقدمه انقلاب، از مهمترین پدیدههای اجتماعی است که به ندرت اتفاق میافتد. بررسی تاریخی نشان میدهد، هرقدر به زمان حاضر نزدیک شدهایم، از تعداد انقلابهای اجتماعی کاسته شده است. تا جایی که برخی سخن از پایان انقلاب گفتهاند و عمر آن را بهخصوص در قرن بیست و یکم به سرآمده تلقی کردهاند. با این حال تفکر و تأمل نظری درباره این پدیده نه تنها افول نکرده است؛ بلکه هر روز شاهد افزایش حجم تحقیقات و پژوهشها و رشد اطلاعات در اینباره هستیم. فراوان آثاری را میبینیم که انقلابهای اجتماعی، بهخصوص انقلابهای بزرگ را مورد بازبینی و تحلیل قرار میدهند. پرسش زمانی عمیقتر میشود، که میبینیم در میان این انقلابها، آخرین انقلاب بزرگ؛ یعنی انقلاب اسلامی ایران، حجم زیادی از پژوهشهای غربی را به خود اختصاص داده است. اگر هدف نظریه و نظریهپردازی رساندن کثرت به وحدت باشد و بپذیریم که نظریهپردازی انقلاب برای نظاممند کردن افکار و اذهان، در قدم اول پیرامون یک ...