نور و معماری

    نور تنها یک ضرورت فیزیکی نیست بلکه ارزش روانشناختی آن یکی از مهمترین عوامل زندگی انسانی در همه زمینه هاست نور ارزش نمادین نیز دارد و جزئی از ذرات زندگی است در همه کتابهای اسمانی و آیین های کهن نور نماد هستی پاکی و الوهیت است این خاصیت که نور به صورت مستقل در هستی ظهور میکند واسطه ای است برای دیدن و درک کردن پدیده های اطراف با مفاهیم عینی و انتزاعی نور را به ساحره ای در فضا تبدیل کرده است . بدون وجود نور نمی توان مکان را در پهنه ی ادراک به تصور در آورد و به موقعیت ارتباطات فضایی بینابین نائل گشت .    باید پذیرفت که نور بدون تاریکی  متولد نمی شودو مناظره بین  تاریکی و روشنی باعث تکامل یگانگی مکان و شکل گیری کمیت فضایی می گردد  جایی که روشن است احجام به وضوح دیده می شوند در مقابل تاریکی سایه محیط را از یکنواختی در آورده و با خلق تصویری مکمل با آنچه که در  روشنایی بر پرده ذهن انسان نقش بسته تضادی در فضا می آفریند. زیبایی که به چشم می آید از پرتو نور و روشنایی است و گر نه در تاریکی زیبایی مفهومی ندارد زیبایی حقیقی با نور معرفت درک میشود ...