علم ستارهشناسی از قدیمیترین و در عین حال پیشرفتهترین علوم بشری است. از آنجا که جهان خارج از کرة خاکی ما و مسائل آن در محدوده ستارهشناسی قرار میگیرد، دامنة این علم بیش از همة علوم دیگر گسترده است. از نخستین تصورات و برداشتهای بشر اولیه نسبت به عالم لایتناهی و ماه و خورشید و ستارگان و کهکشانها تا پیشرفتهترین سفینهها، آخرین تجهیزات فنی رصدخانههای کنونی، همگی دستاوردها و زمینههای علم ستارهشناسی هستند. امروزه بشر نه تنها پا از سیاره خود فراتر نهاده بلکه فضاپیماهای مصنوع وی تا آخرین سیارات منظومه شمسی را نیز پشت سر گذاشتهاند و به آن سوی منظومه ما را یافتهاند. قرآن مجید در آی ات به عظمت خلقت آسمانها و کهکشانها و ستارگان و زمین اشاره میکند و در آیات فراوانی انسان را به تفکر و تدبر در آفرینش آسمانها و ستارگان درخشان و تحولات شگرفی که در اوضاع آنها پدید میآید و نظام متقنی که بر آنها حکمفرماست دعوت میکند. درست به دلیل وجود همین نظم است که قوانین طبیعی مفهوم پیدا میکنند. دانشمندان ع ...