شاعران و نویسندگان ایرانی در همة اعصار به بیان واقعیتها و انتقاد از حاکمان وقت و اوضاع اجتماعی و سیاسی دوران خود پرداخته اند. این نوع از اشعار به " شعر اعتراض " موسوم هستند. این مقاله اشعار اعتراض را در دورة بعد از انقلاب اسلامی از جنبة واژگان شناسی مورد بررسی قرار می دهد و واژگانی که باعث تشخص زبان این نوع شعر گشته، نشان می دهد. هنجارگریزیهای واژگانی در شعر اعتراض به گونه های مختلفی به وجود آمده اند؛ از جمله کهن گرایی در اسم و فعل، نوآوری در ترکیبات، افعال و عبارت ...