تمایز یافتگی خود

اصطلاح خود متمایزسازی[1] از علوم بیولوژیکی اقتباس شده است که به فرایند تفکیک یا جدا شدن سلول ها از یکدیگر اشاره می کند و در بین مفاهیمی که بوئن مطرح کرد، مهم ترین متغیر شخصیتی جهت رشد بالغانه و رسیدن به سلامت روان[2] است (جابوت و لایت[3]، 2006، به نقل از پیرساقی، 1390). خود متمایز سازی، به عنوان یک مفهوم زیستی، ارتباطات مناسب را از یک سلول به سلول دیگر و از یک ارگانیم به ارگانیسم دیگر توصیف می نماید. تمایز خود براساس این واقعیت زیستی بنا نهاده می شود که یک خود قادر است با خودهای دیگر ارتباط برقرار کند. در حالیکه یکتا و منحصر به فرد باقی بماند. همانطور که سلول های یک موجود زنده می تواند در درجات متغیری از تمایز یافتگی تا عدم تمایز یافتگی عمل کند. به همان صورت، فرد نیز می تواند در درجات متغیری از بی همتایی خود یا آمیختگی با درجات متغیر دلبستگی هیجانی که به خود متمایز سازی شخصی تجاوز می کند، زندگی کند. یک ویروس، مثالی از یک سلول تمیز نیافته است که سایر سلول ها را تخریب و یا آنها را جذب می کند و بقای خود را بر ویرانی یا ترکیب کردن سایر سلول ها بنا می نهد. ویروس به عنوان سلول تمایز نیافته، ...