کاربرد داروهای بوییدنی در پیش گیری و درمان بیماری از دیدگاه طب سنتی ایران رایحه درمانی« به عنوان یک روش گیاه درمانی، یکی از شاخه های طب آلترناتیو و مکمل محسوب میشود. مطالعه تاریخ پزشکی نشان میدهد که تمدنهای قدیمی توجه زیادی به گیاهان معطر داشته و آنها را به طور گستردهای در جنبه های گوناگون زندگی، از مراسم مذهبی و مومیایی کردن مردگان گرفته تا اهداف آرایشی و درمانی به کار میبردند. بر اساس متون قدیمی طب سنتی ایران، ترکیبات معطر هم برای پیش گیری و هم درمان کاربرد فراوانی داشته است. اطبا و حکمای بزرگ طب سنتی چون »رازی، ابن سینا، علی بن ربن طبری« و دیگران؛ برای بیماریهای مختلف برنامههای درمانی ویژهای طراحی و اجرا میکردند که در آن داروهای معطر بوییدنی در کنار سایر انواع درمآنها، جایگاه خاصی داشت و به نمونههایی از آن اشاره خواهد شد. نمونه ای از تأکید حکما در استفاده از داروهای بوییدنی سخن »ابن نفیس« در کتاب »الموجز فی الطب« است که میگوید: »بوهای خوش یکی از درمانهای عمومی خوب برای اغلب بیماریهاست«. عالوه بر آن روشهای زیادی برای تهیه داروهای ...