اَسْما وَ صِفات، دو اصطلاح در علم کلام برای نامها و صفتهای خداوند. اسم، بر ذاتی دلالت میکند که به صفتی موصوف شده، مانند «عالِم»، و صفت، بر معنایی مانند «علم» دلالت میکند که ذات به آن متّصف میشود بدون لحاظ ذات. این دو اصطلاح در علوم ادبیات عرب، فلسفه و عرفان کاربرد دیگری دارند. مطابق قرآن، همه اسماءالحُسنی از آن خداست. بنابر برخی روایات، شماره اسماء آشکار الهی، ?? اسم است و یک نام هم نزد خداست و هیچکس توانایی درک آن را ندارد. برای شناخت بهتر اسماء و صفات الهی تقسیم بندیهای گوناگونی صورت گرفته است: صفات جمال (ثبوتی) و جلال (سلبی) صفات ذات و صفات فعل صفات نفسی و اضافی صفات خبری (تشبیهی) و تنزیهی اسم و اسم الاسم اسماء ظاهر و اسامی مستأثره در مورد امکان شناخت اسماء و صفات الهی برای بشر نیز سه نظریه مطرح شده است: ?-تعطیل ?-تشبیه ?-اثبات بدون تشبیه شیعیان اسماء و صفات ذاتی خداوند را قدیم و اسماء و صفات فعلی را ...
ترحمی
یکشنبه 11 آبان 1399 ساعت 10:32